Dla wciąż czynnego krytyka teatralnego, a kimś takim trochę siłą woli ciągle jestem, festiwale teatralne są okazją do powtórek. Pamiętam, byłem kiedyś w jury istotnego przeglądu i spośród bodajże ośmiu propozycji konkursowych znałem siedem, z góry więc szykowałem się na tygodniowe repetycje. W Kaliszu jest w tym roku inaczej. Zobaczę w sumie dwanaście przedstawień, z… CZYTAJ DALEJ

Zapraszamy do nietypowej gry moralnych dylematów i trudnych wyborów! Usiądźcie w okręgu w grupie od 4-15 osób i rozdajcie po 2 karty do głosowania („A” oraz „B”). Wybierzcie talię, którą będziecie grali oraz tego, kto rozpocznie zabawę – te słowa brzmią niczym zapowiedź „Badań ściśle tajnych” Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, choć tak naprawdę… CZYTAJ DALEJ

  Coraz to częściej przekonuję się, że jestem miejskim zwierzęciem. Tak lubię naturę, jestem jej wielkim orędownikiem, ale najlepiej odnajduję się w zurbanizowanej przestrzeni. Nie dziwi więc fakt, że gdy tylko Gdyńskie Centrum Kultury zaprosiło mnie do nowojorskiego loftu z widokiem na rzekę Hudson, poczułem się wniebowzięty. Przestrzeń małego mieszkanka wydała mi się wyjątkowo przytulna,… CZYTAJ DALEJ

Zadając sobie pytanie „Kim jestem?” najpewniej każdy z nas w końcu odpowiedziałby, że… człowiekiem. Ale czym dokładnie jest człowiek, czym jest świadomość, bez której nie jesteśmy w stanie funkcjonować? I co dzieje się wtedy, kiedy mimo jej posiadania wyrządzamy drugiej osobie krzywdę, kierując się własnymi, prymitywnymi korzyściami? Na te właśnie pytania musieli odpowiedzieć aktorzy przedstawienia… CZYTAJ DALEJ

Ciężko zostać postawionym przed długo gnieżdżącą się w mózgu, a z lękiem nie wypowiadaną tezą, iż to my, ludzie, jesteśmy zabójczym wirusem tego świata. Trudniej jeszcze przyjąć do wiadomości, że winniśmy wychowywać nasze dzieci w druzgocącej świadomości nadchodzącego końca świata. Takie tezy stawia przed nami Teatr im. Jana Kochanowskiego z Opola tekstem Iwana Wyrypajewa i… CZYTAJ DALEJ

Zapiski właśnie. Nie recenzje, nie eseje ani pogłębione analizy. Zapiski trochę z serca Kaliskich Spotkań Teatralnych, a czasem z marginesu głównego nurtu festiwalowych zdarzeń. Jeden z moich mistrzów w świecie krytyki i człowiek bardzo dla mnie ważny, Janusz Majcherek, używał kiedyś słówka – pomyślenia. Tak zatem sobie wyobrażam to miejsce. Pomyślenia, zapiski, przypuszczenia, czasem pytania. Kolejny z moich mentorów (chociaż na pewno… CZYTAJ DALEJ