Biały potok – Realne problemy i nieoczywisty humor

Jak bycie sąsiadem przyjaciela może wpłynąć na nasze rodzinne relacje? Ile zwykła rozmowa może narodzić intryg? Film Biały potok jest przepełniony kombinacjami, aferami i zabawnym humorem, a wszystko to na zwykłym osiedlu i u zwykłych ludzi. 

Budowanie napięcia i humoru na podstawie dialogów bohaterów to nie lada wyzwanie. Jednak w filmie Biały potok w reżyserii Michała Grzybowskiego udało się to znakomicie. Jest to komedia omyłek opowiadająca historię dwóch małżeństw. Michał (Marcin Dorociński) i Ewa (Julia Wyszyńska) w swoim poukładanym życiu czekają na narodziny dziecka, natomiast Kasia (Agnieszka Dulęba-Kasza) i Bartek  (Dobromir Dymecki) zastanawiają się co zrobić z długami męża. W powoli rosnącej sieci kłamstw i niedomówień, jaka rozciąga się pomiędzy bohaterami, rodzą się konflikty, początkowo błahe, z czasem urastające do poziomu nieodwracalnych konsekwencji. Podejrzenia o romans, wizyty policji, ciekawski sąsiad, windykatorzy, strzelaniny i wieczne kłótnie – w tym filmie znajdziemy wszystko. I jak to z dobrym kinem bywa, każdy z nas może rozpoznać w nim własne problemy, tu przedstawione w ramach pozornie spokojnej codzienności. Co ciekawe, jak mówi sam reżyser, historia przedstawiona w filmie wydarzyła się naprawdę, co tym bardziej uprawdopodabnia losy bohaterów. Każda z postaci walczy ze swoimi wewnętrznymi emocjami, ze swoją niepewnością, chce dowiedzieć się prawdy, jednak nie zawsze w tą prawdę chce wierzyć. Gdzieś między kłótniami dorosłych przewijają się dzieci, jest to także ich dramat, ponieważ muszą być świadkami ciągłych batalii swoich rodziców. Synowie obu par mieszkają co prawda osobno, ale odnajdują się razem i wspólnie przeżywają problemy, szukają komunikacji, chociażby świecąc w nocy latarką w swoje okna. W tej perspektywie dzieci okazują się dojrzalsze niż dorośli. 

Sceny filmu są dynamiczne i krótkie, szybko ukazują to co, chcą opowiedzieć. Ciekawostką jest fakt, że wszystkie są kręcone z tzw. ręki, czyli bez użycia statywu do kamery, tym samym polegając na umiejętnościach manualnych operatora. Warto zwrócić uwagę także na muzykę w filmie – krótkie jazzowe wstawki sprawiają, że buduje ona napięcie tam, gdzie jest to konieczne, innym razem je rozładowując. Muzyka bardzo dobrze współgra z akcją i jej ilość jest doskonale wyważona. Jeśli chodzi zaś o zagadkowy tytuł, Biały potok to po prostu nazwa osiedla, na którym mieszkają bohaterowie. Zwykłe, spokojne osiedle, mieszczące w sobie pełną paletę emocji. 

Biały potok to komediowe zdarzenia, ale realne problemy, które mogą dotknąć nas lub ludzi w naszym otoczeniu. Wspaniała gra aktorska i nieoczywisty humor sprawiają, że chce się obejrzeć ten film jeszcze raz. 

Gabriela Jaśkiewicz

Kategoria: 61. KST

Napisane przez sekretarz literacki