Król Lear konkurs

Król Lear jest jednym ze szczytowych osiągnięć Szekspira, dramatem-legendą. Jak sądzi wielu, najlepszą ze sztuk dramaturga wszech czasów, „bo właśnie w niej mówi on najbardziej serio” (W. Hazlitt).

Z arcydziełem tym łączy się ogromna tradycja kulturalna, nie tylko sceniczna, ale także filmowa (wspomnieć tu należy wybitne ekranizacje G. Kozincewa, P. Brooka i A. Kurosawy). Jego fabuła bywa przedmiotem rozlicznych interpretacji, nieraz skrajnie od siebie różnych, lecz zgodnych co do jednego: wizja Szekspira to jedno z najgłębszych, a zarazem najbardziej pesymistycznych studiów ludzkiej natury. Aby porwać się na ten tekst, reżyser musi dysponować nie tylko umiejętnościami fachowymi i wiedzą o dramacie, ale także ludzkim doświadczeniem, tylko ono bowiem pozwala przeniknąć motywacje i zachowania postaci.
Wybitny znawca Szekspira Henryk Zbierski napisał: „Trzeba być intelektualistą, aby w pełni zrozumieć tragiczne losy Hamleta, wystarczy być człowiekiem, aby zrozumieć głębię cierpienia Leara”. Być człowiekiem – tak mało, a jednocześnie tak wiele.