Tańce w Ballybeg

Jedną z najpopularniejszych sztuk Briana Friela są rozgrywające się w 1936 roku „Tańce w Ballybeg”. Prapremiera odbyła się w 1990 roku w Dublinie – od tego czasu „Tańce…” były wielokrotnie wystawiane i nagradzane. To sztuka o pamięci – opowieść narratora Michalea w dwadzieścia lat później. Michael jest synem Chris – najmłodszej z pięciu sióstr Mundy. Kobiety żyjące w rygorystycznym katolicyzmie, nie radzą sobie z wyrażaniem swych emocji, swej seksualności. Friel skontrastował je z postacią Ojca Jacka, wydalonego z misji katolickiej w Afryce za przyjęcie pogańskich zwyczajów od tubylców. Ojcem Michaela jest tancerz Garry Evans – niebieski ptak. Taniec reprezentuje w sztuce złamanie racjonalnego porządku w opozycji do stagnacji i niemożności zmian. Wielkim problemem dramatu jest napięcie między dążeniem człowieka do stabilizacji i równie silnym pragnieniem silnych przeżyć i nowych doświadczeń. (http://www.at.edu.pl)