Sprawa Dantona konkurs

„Rewolucja według Klaty – pisze Marta Bryś – rozgrywa się w oryginalnych XVIII-wiecznych strojach, na leżących na ziemi trocinach, pomiędzy barakami, domkami z dykty, garażami. Wzniosłe ideały ciągle trzeba otrzepywać z brudu i błota.” O rewolucji Klata mówi dziś tekstem Stanisławy Przybyszewskiej. Jej Sprawa Dantona – dramat rzadko grany i późno doceniony – przedstawia Paryż w kleszczach jakobińskiej dyktatury. Przybyszewska starała się pokazać w nim ludzi próbujących beznadziejnie zapanować nad mechanizmem władzy i stających się jego ofiarami – upadającego Dantona i Robespierre’a w obliczu spisku.

Sprawa Dantona jest podstawą filmu Andrzeja Wajdy (Danton, 1982).
Wrocławskie przedstawienie w reżyserii Jana Klaty zostało nagrodzone Grand Prix na tegorocznych XXXIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” (kwiecień 2008).

Stanisława Przybyszewska (1901–1935) – dramatopisarka, córka Stanisława Przybyszewskiego; autorka opowiadań, powieści i trzech dramatów z czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej – Thermidor (ok. 1925, w jęz. niemieckim), Dziewięćdziesiąty trzeci(ok. 1927) i Sprawa Dantona (1927). Ostatni z tych utworów – „kronikę sceniczną” nieprzerwanej walki o władzę w środowisku rewolucjonistów – wystawił po raz pierwszy Edmund Wierciński (Teatr Wielki, Lwów 1931). Dopiero w okresie powojennym cały cykl dramatów Przybyszewskiej wprowadził na nasze sceny Jerzy Krasowski.