Klątwa konkurs

Krakowska inscenizacja Klątwy przybiera postać relacji z wizji lokalnej. Gręboszowską historię księdza, jego grzechu, klątwy rzuconej na wieś, zbrodni na księżowskich dzieciach poznajemy z relacji bohaterów wydarzeń i ich świadków. Mamy jednak wrażenie, że to współczesny Gręboszów i współcześni jego mieszkańcy, opowiadający o tragedii w taki sposób, jakby wszystko wydarzyło się niedawno. Historia zbrodni sprzed stu lat, odgrywana w piekle pamięci jej uczestników i świadków, wywiera ogromne wrażenie na widzach, pozostawiając na długo w pamięci słowa, gesty, sekwencje.

Stanisław Wyspiański (1869-1907) – dramatopisarz, malarz, reformator teatru, twórca repertuarowych, estetycznych i społecznych podstaw polskiego teatru narodowego. Oprócz dramatów o charakterze narodowym i politycznym (m.in. Bolesław Śmiały, Warszawianka, Wesele, Noc listopadowa) tworzył dramaty o problematyce moralnej, sięgając po motywy antyczne, biblijne (Achilleis, Powrót Odysa, Akropolis, Daniel) oraz tematy współczesne (Klątwa, Sędziowie). W teksty swoich dramatów Wyspiański wpisywał precyzyjne projekty wykonawcze, wprowadzając wiele rozwiązań inscenizacyjnych postulowanych przez późniejszych reformatorów teatru.
W minionym roku, roku stulecia śmierci Wyspiańskiego, wiele teatrów w Polsce przedstawiło nowe inscenizacje jego utworów. Stary Teatr w Krakowie przygotował kameralne przedstawienie Klątwy, która swoją prapremierę miała po śmierci poety, w 1909 roku.