Dobry człowiek z Seczuanu

Dobry człowiek z Seczuanu to modelowa sztuka dydaktyczna Brechta, wykorzystująca parabolę jako podstawowy chwyt konstrukcyjny. Zatem to, co dzieje się w chińskiej prowincji Seczuan, należy odnieść do tu i teraz, do zawsze i wszędzie. Jest to przypowieść o tym, jak dobry uczynek prostytutki Shen Te zostaje nagrodzony, ale nieubłagany mechanizm kapitalizmu nie pozwala jej prowadzić godnego i uczciwego życia. Czy rzeczywiście prawdziwa jest teza Brechta, że nie można być dobrym, a mimo to przeżyć?

Bertolt Brecht (1898-1956) – niemiecki pisarz, reżyser i reformator teatru, uważany dość jednostronnie za najważniejszego socjalistycznego dramatopisarza XX wieku. W rzeczywistości nie był ani członkiem partii, ani nie angażował się w bezpośrednią działalność polityczną.
Przejęty poczuciem odpowiedzialności intelektualisty za przyszłość cywilizowanego świata, głosił w swojej awangardowej twórczości hasła proludowe i rewolucyjne. Pierwszym sukcesem były Werble w nocy (1922), wyróżnione prestiżową nagrodą Kleista, która otworzyła mu drogę na sceny niemieckie. W 1928 powstała Opera za trzy grosze, która – niezależnie od przesłania politycznego – weszła do światowego kanonu dramatycznego (wystawienie polskie w reż. Leona Schillera, 1929). Okres II wojny Brecht spędził na emigracji, m.in. w Rosji i USA, w 1947 osiadł w Berlinie Wschodnim i związał się ze słynnym Berliner Ensemble, kierowanym przez jego żonę, Helenę Weigel. Ta scena przyniosła rozgłos zarówno jego dramatom – Pan Puntila i jego sługa Matti (1940), Matka Courage i jej dzieci (1941), Kariera Arturo Ui (1941) czy Kaukaskie kredowe koło (1949), jak i praktyce inscenizatorskiej teatru epickiego, którego zasady wyjaśniał w Małym organon dla teatru (1949).
Dobry człowiek z Seczuanu to modelowa sztuka dydaktyczna Brechta, wykorzystująca parabolę jako podstawowy chwyt konstrukcyjny. Zatem to, co dzieje się w chińskiej prowincji Seczuan, należy odnieść do tu i teraz, do zawsze i wszędzie. Jest to przypowieść o tym, jak dobry uczynek prostytutki Shen Te zostaje nagrodzony, ale nieubłagany mechanizm kapitalizmu nie pozwala jej prowadzić godnego i uczciwego życia. Czy rzeczywiście prawdziwa jest teza Brechta, że nie można być dobrym, a mimo to przeżyć?