Życie jako Teatr – Stasys Eidrigevičius

Dorobek Stasysa Eidrigevičiusa, litewsko-polskiego artysty związanego z naszym krajem od lat 70., jest imponujący. Artysta działa na polu plakatu, ilustracji, rysunku, pasteli, malarstwa, tworzy maski i zajmuje się fotografią.
Plakat teatralny zajmuje poczesne miejsce w dorobku artysty. W pierwszym z nich, do „Strasznego dworu” w Teatrze
Wielkim w Łodzi (1985), relacja znaczeniowa kompozycji do treści opery jest utrzymana przy pomocy czytelnego dla
odbiorcy kodu znakowego. Ale już w kolejnej realizacji dla tej samej sceny – „Borysie Godunowie” widać, że konotacje wizji artystycznej autora plakatu z anonsowanym spektaklem nie idą utartymi ścieżkami skojarzeń. Dramat cara – dzieciobójcy został zinterpretowany przez Stasysa własną wizją, wypływającą z głębi jego własnego świata wizualnego. I tak już będzie prawie we wszystkich plakatach teatralnych. Mogłoby to być niezrozumiałe, gdyby nie uświadomienie sobie, że ten świat własny Stasysa w swym subiektywizmie, aluzjach, skłonności do deformacji idealnie utożsamia się z założeniami „nowej figuracji”.
Stasys realizuje plakaty na zamówienie teatrów z całego kraju, a także dla scen w Niemczech i Francji. Kontakt z teatrami owocuje wystawami w galeriach, działających w niektórych teatrach. Szczególnie bliskie więzy łączą go z Teatrem Studio w Warszawie. Zaowocowały one w 1993 roku spektaklem „Biały jeleń” jego autorstwa, opartym na wątkach autobiograficznych. Kolejnym spektaklem zrealizowanym przez artystę w Teatrze Studio był „Drewniany człowiek” z 2007 roku, którego Stasys był scenarzystą, reżyserem i scenografem. To przedstawienie również odwołuje się do wątków autobiograficznych artysty z czasów jego dzieciństwa spędzonego na litewskiej wsi.